Mononukleoza – symptomy, diagnoza i leczenie
- Data publikacji: 26.07.2023, 17:13
Mononukleoza, zwana również chorobą pocałunków, to zakaźna choroba wirusowa, którą najczęściej wywołuje wirus Epstein-Barr (EBV). Ta nazwa jest jednak nieco myląca, ponieważ mononukleoza nie jest związana jedynie z pocałunkami, a wirus jest przenoszony przez ślinę.
Symptomy
Mononukleoza początkowo objawia się jak przeziębienie lub grypa, z ogólnym osłabieniem, gorączką i bólem gardła. Pacjenci mogą również skarżyć się na bóle mięśni, ból głowy, a nawet powiększone węzły chłonne. U dzieci, te objawy mogą być mylące, często przypominając objawy zwykłej anginy, co może utrudniać dokładną diagnozę.
Wraz z rozwojem choroby, mononukleoza może prowadzić do bardziej charakterystycznych objawów. Niektóre z nich to powiększenie śledziony lub wątroby, co może skutkować bólem brzucha. Zdarza się także, że pacjenci doświadczają utraty apetytu, co może prowadzić do spadku masy ciała. W niektórych przypadkach mogą wystąpić również problemy z układem krwionośnym i nerwowym.
Diagnoza
Diagnoza mononukleozy zaczyna się od dokładnego wywiadu i badania fizykalnego. Lekarz szuka typowych objawów, takich jak powiększone węzły chłonne, ból gardła, powiększona śledziona lub wątroba.
Jednakże, aby potwierdzić diagnozę, konieczne są dodatkowe testy, takie jak badania krwi. Specyficzne testy, takie jak test monospot, mogą wykryć przeciwciała przeciwko wirusowi EBV. Testy krwi mogą również wykazać charakterystyczny wzrost liczby pewnego typu białych krwinek, atypowych limfocytów.
Leczenie
Leczenie mononukleozy jest głównie objawowe. Ponieważ jest to choroba wirusowa, antybiotyki nie są skuteczne. Leczenie zazwyczaj obejmuje odpoczynek, odpowiednie nawodnienie i stosowanie leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych, aby złagodzić objawy. Niekiedy, w przypadku silnego bólu gardła, mogą być stosowane sterydy.
Pacjenci powinni unikać intensywnego wysiłku fizycznego, zwłaszcza sportów kontaktowych, ze względu na ryzyko pęknięcia powiększonej śledziony. Lekarz może zalecić regularne kontrole w celu monitorowania postępów choroby i potwierdzenia, kiedy pacjent jest gotowy do powrotu do normalnej aktywności.
Chociaż mononukleoza jest zwykle chorobą samograniczną, która ustępuje po kilku tygodniach, niektóre osoby mogą odczuwać zmęczenie i osłabienie przez kilka miesięcy. W tych przypadkach ważne jest, aby pacjent regularnie kontaktował się z lekarzem i informował go o swoim stanie.
Rola rodziców w rozpoznawaniu mononukleozy u dzieci
Rodzice powinni być świadomi, że mononukleoza może wystąpić u dzieci w każdym wieku. Zwykle jednak dotyczy ona młodzieży i dorosłych młodych. Bardzo ważne jest, aby nie ignorować objawów, które mogą sugerować mononukleozę, szczególnie jeśli dziecko miało kontakt z osobą znaną z tego schorzenia.
Dla rodziców ważne jest także zrozumienie, że diagnoza mononukleozy u dziecka może być trudna, ponieważ jej pierwsze objawy mogą przypominać zwykłą anginę. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć na stronie mononukleoza.
Podsumowanie
Mononukleoza to poważna choroba wirusowa, której objawy mogą przypominać inne, mniej poważne dolegliwości. Kluczowe jest jednak rozpoznanie jej jak najwcześniej, aby zapewnić odpowiednie leczenie i uniknąć potencjalnych powikłań. Pamiętaj, aby zawsze skonsultować się z lekarzem, jeśli zauważysz u siebie lub u swojego dziecka objawy sugerujące mononukleozę.